Mój blog

Kiedy wspomnę, co człowiek nie napracował się na tych kontraktach w ZSRR. Naprzywoził kolorowych telewizorów, nasprzedawał, żeby uciułać parę groszy. Potem pojechał na roboty do Niemiec i tyrał u Bauera. W końcu kupił dwuletniego ropniaka, opla senatora. Trochę był potłuczony, ale sam blachę wyklepałem, zaszpachlowałem i nie było śladu. Jaka to była radość i jak nam wszyscy zazdrościli.

Wtenczas ropa była tańsza o jedną trzecią od benzyny.

Niedawno mój syn pracował u jednego zapitego piwem Holendra, który w pijanym widzie wjechał na drzewo prawie nowym renault megane. Wkurzył się jak diabli, bo mu zabrali prawo jazdy. Dlatego dał za pracę synowi samochód. Chłopak zrobił dobry interes, samochód prawie nówka - przejechane dwadzieścia tysięcy, turbo diesel i podgrzewane przednie fotele. Wyklepałem dziecku blachę, wypucowałem i wygląda jak z salonu.

Teraz jesteśmy jednak niezadowoleni. Dlaczego ta ropa jest taka droga, skoro wszystkie części i samochód na ropę jest droższy? Zawsze ropa była dużo tańsza od benzyny.

Przeczytałem w internecie różne rady. Jedni piszą, można lać benzynę i lać wszystko, bo diesel na wszystkim pojedzie. Guzik prawda. Jakby tak było, zwołałbym spod sklepu meneli i kazał siusiać do baku. Jedni znów radzą na opałówce. Na opałówce to ja czasami jeżdżę, ale syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Olej rzepakowy. Też mi nowina. Jak tylko jest promocja w jakimś hipermarkecie, to zaraz jadę i pakuję cały samochód, resztę na bagażnik. Dwieście litrów musi wejść. Ale syn ma wtrysk i jak się zapcha, to kosztuje furę pieniędzy.

Też dobrą radą jest dolać pół litra dentki do pełnego baku. Wspominał o tym sąsiad, jak obalaliśmy jarzębiak, ale on jeździ na benzynie. Ja mogę dolać spokojnie i wypróbować, ale syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Ostatnio słyszałem, że hycle łapią dobrze wypasione koty, przepuszczają przez sokowirówkę i mają wysoko oktanową ropę, którą sprzedają pokątnie. Ja mogę spróbować, ale syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Słyszałem, że co biedniejsi mają dwustulitrowe beczki, wrzucają jęczmień, żyto czy owies, jakieś buraki, ziemniaki i wszystko co chłopkowi rąbną. Dorzucają słoninę czy margarynę, albo różne robaki czy zdechłe zwierzaki. Wstawiają rurkę fermentacyjną i po miesiącu mają ekstra paliwo. Ja mogę spróbować, ale syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Podobno we Wrocławiu wycieli słoniowi pół dupy, wrzucili do stawu i po tygodniu otworzyli rafinerie. Ja mogę spróbować, ale syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Podaje swoje konto na paliwo i liczę na wsparcie gmin kościelnych, zwłaszcza Radio Maryja i wszystkich innych ludzi dobrej woli, bo na ten rząd liczyć nie można. A syn ma wtrysk i może się zatkać, a to kosztuje furę pieniędzy.

Czasem zastanawiam się do czego potrzebne są nam drogi, przecież każdy na nie narzeka. Czy jest to tylko wyznaczony teren do poruszania się? Stanowczo bym temu zaprzeczył ponieważ polskie drogi stanowią wiele innych przydatnych funkcji. Oczywiście jedne są mniej a drugie bardziej ważne. Zdecydowanie najważniejsza funkcja drogi jest przemieszczanie się na niej lecz władza polski tak nie uważa ponieważ nie robią nic do tego aby były do niej przygotowane. Mniej ważna chodź równie potrzebną funkcja dróg jest masaż a do tego polskie drogi są najbardziej przygotowane wiele dziur, wypukleń, wgłębień pomagają w tym lecz nasz naród już tego nie lubi bo to mu się znudziło bo ile można jeździć podskakującym samochodem i tylko relaksować się na nierównościach.

Następną funkcja jest w której drogi są przydatne jest słuchanie muzyki w radiu w samochodzie który stoi w korku bo roboty drogowe są zaplanowane w okres kiedy zagęszczenie samochodów jest największe. Można wtedy spokojnie rozsiąść się w fotelu wystawić rękę za okna i wsłuchiwać się w utwór lecący w radiu lecz i to polakom znudziło się. Kolejny sposób w jaki to drogi pomagają nam odpocząć są koleiny na autostradach ponieważ gdy jedziemy w dalsza trasę to się nam meczą ręce od trzymania kierownicy wiec gdy wjedziemy w koleiny to możemy swobodnie puścić kierownice ponieważ koleiny same będą kierować nasz pojazd chodź to zadanie dróg wyręcza nas od pracy to i tak znudziło się to nam.

Zdecydowanie dostarczającą najwięcej emocji funkcją drogi widok nadjeżdżającego samochodu z nad przeciwka który wyprzedza na trzeciego dostarcza nam to przez krotką chwile wiele adrenaliny. Chodź i to zadanie dróg jest interesujące to też się już znudziło. Istnieją też drogi proste równe lecz one prowadzą do nikąd dlatego iż czekają na dokończenie lecz i to ma swój plus ponieważ dają prace rodaka przy ich budowie lecz tylko gdy władze nie zatrudnia przy ich budowie Azjatów bo bywa i tak.

Wielu z nas na pewno zastanawiało się, czy pieniądze uszczęśliwiają nas w jakikolwiek sposób. Każdy na ten temat ma swoje własne zdanie, lecz ja postaram się udowodnić, że banknoty, które mają określoną wartość nie dają nam poczucia błogiego stanu. Po pierwsze przypomnę, że religia chrześcijańska mówi nam, abyśmy nie przywiązywali wagi do rzeczy materialnych, ponieważ one są z nami tylko tu na Ziemi. Według tej wiary, powinniśmy gromadzić dary, które mają pozaziemską wartość. Za pieniądze możemy kupić wiele rzeczy, lecz tylko te, które nie mają żadnego wpływu na nasze życie duchowe. Zatem stwierdzam, że nie można kupić wiecznego życia, które daje mam poczucie wiecznego szczęścia. Tymczasem wspomnę o potocznej nazwie banknotów czyli „mamonie”. Uważam, że nie bez powodu nazywamy w taki sposób pieniądze. To słowo pochodzi z języka aramejskiego i oznacza pewność, zaufanie, bezpieczeństwo. Jednakże chrześcijanie inaczej zdefiniowali ten wyraz. Mamonę kojarzą jako pokusę lub fałszywe źródło poczucia bezpieczeństwa. Zastanówmy się więc, czy owe wyjaśnienie jest prawdziwe. Gdy mamy w portfelu więcej pieniędzy, jesteśmy w pewien sposób szczęśliwi, lecz pozory często mylą. Czujemy wtedy chęć ich wydania, zakupienia nowej rzeczy, czy stracenia ich w inny sposób. Po pewnym czasie z nadwyżki pozostają jedynie wspomnienia. Czasami są one dobre, ale bywa także, że zastrzyk gotówki staje się naszym największym wrogiem. Kiedy czujemy się pełni euforii, często w bezmyślny sposób wydajemy pieniądze. Niekiedy jest to zakup nowego ubrania, które po krótkim czasie uznajemy za zupełnie niepotrzebne. Zdarza się także, że niektórzy próbują zarobić jeszcze więcej banknotów. Nierzadko tacy ludzie wybierają się do kasyn, gdzie często tracą swój dorobek, zamiast go podwajać. Nie ulega wątpliwości, że pieniądze przynoszą nam więcej złego niż dobrego. Kolejnym argumentem potwierdzającym moje stanowisko jest fakt, że za pieniądze możemy tylko i wyłącznie kupić rzeczy namacalne. Nie można za nie kupić przyjaźni czy miłości. Choć i tu pojawia się wyjątek. Wiele osób, które znajdują się w dobrej sytuacji materialnej, postanawia kupić te uczucia. Taka kolej rzeczy jednak nie przynosi im zadawalających korzyści. Myślę tak, ponieważ uczuć nie da się kupić. Tylko my sami wiemy, czy darzymy kogoś danym uczuciem. Nie ma na to wpływu czy jesteśmy biedni lub bogaci. Dzięki duszy, którą każdy z nas posiada, możemy być wiecznie szczęśliwi. Uważam tak, ponieważ tylko drugi człowiek może nas uszczęśliwić. Nie można czuć się zadowolonym z życia, gdy nie ma się kontaktu z ludźmi. To właśnie oni sprawiają, że pomimo złego samopoczucia, po chwili napełnia nas woń entuzjazmu. Stwierdzam więc, że za pieniądze nie można kupić uczuć drugiej osoby. Weźmy pod uwagę, że jednym z głównych powodów kłótni małżeńskich są właśnie pieniądze. To właśnie przez nie rozpada się wiele rodzin. Małżonkowie nie potrafią dogadać się kto płaci rachunki, a kto kupuje artykuły spożywcze. W pewnym momencie oboje mają dość wysłuchiwania pretensji swojego życiowego partnera. Postanawiają zacząć żyć na własny rachunek. Nie łączy ich już wtedy nic. Często los takich rodzin kończy się rozwodem. Jestem więc przekonana, że pieniądze krzywdzą wielu ludzi. Wspomnę jeszcze o testamentach, które także są powodem wielu nieporozumień. Kiedy dostajemy coś w spadku od swojego krewnego, reszta rodziny jest w pewien sposób zazdrosna. Czują się oni urażeni, że my dostaliśmy coś od świętej pamięci nieboszczyka. Niejednokrotnie wiele bliskich osób w takiej sytuacji zrywa z nami kontakt. Śmiem twierdzić, że posiadanie pieniędzy przynosi nam same problemy. Z kolei przejadę do zagadnienia, które jest sprzeczne z postawioną przeze mnie tezą. Mam na myśli okoliczność, w której nasze finanse sprawiają, że czujemy się szczęśliwi. Jest to oczywiście ich wydawanie, które sprawia nam największą przyjemność z ich posiadania. Kiedy zakupimy upragnioną rzecz, czujemy się przez jakiś czas usatysfakcjonowani. W dzisiejszych czasach, gdy w większości krajach europejskich panuje tzw. kryzys, nawet zakup nowej pary skarpetek pomaga nam poczuć zadowolenie. Więc czy rzeczywiście pieniądze szczęścia nie dają ? Myślę, że dzięki ich posiadaniu, czujemy się w pewien sposób zadowoleni z życia. Wspomnę jeszcze o pozytywnym aspekcie dysponowania większą liczbą pieniędzy. Rozważam mianowicie o spełnianiu swoich marzeń. Wiele z nich jest wręcz niemożliwych do zrealizowania. Choć gdy ma się w zanadrzu sporą sumę banknotów, wszystko staje się możliwe. Każdy z nas na pewno chciałby spędzić wakacje na Karaibach. Kiedy jesteśmy milionerami, nasze marzenie w mgnieniu oka staje się rzeczywistością. Sądzę, że pieniądze nas jednak uszczęśliwiają, lecz jest to tylko chwilowe. Podsumowując stwierdzam, że pieniądze szczęścia nie dają. Są one powodem wielu problemów, przez które rozpada się wiele rodzin. Przez posiadanie dużej sumy gotówki stajemy się zachłanni. W chwili gdy jest ona ważniejsza od Boga, stajemy się grzesznikami. Jednakże czasami sprawia, że czujemy się szczęśliwi, ale nic nie trwa wiecznie.

Mieć zdrowe dzieci, to największe szczęście. Chore dzieci-dramat życiowy. Jestem zwykłą mamą, najzwyklejszą, która prowadziła szczęśliwe, sielankowe życie. Do dnia, w którym moja Przyjaciółka ze łzami w oczach, nieśmiało zasugerowała, że moja córka przejawia cechy dziecka autystycznego. To też zwykła mama, nie żaden terapeuta. Ale też jest wyjątkowa, bo często widzi/zauważa pewne rzeczy, ma niesamowitą intuicję. 6 czerwca 2014 roku mój świat runął. Diagnoza: zaburzenia ze spektrum autyzmu. Nie pamiętam, jak wróciłam do domu. Wyłam przez klika tygodni, kilka miesięcy. Teraz jest lepiej. Odpycham te myśli na dalszy plan, by nie zwariować. Moje dziecko jest objęte terapią. Niedługo miną 3 lata...efekt? To jest zupełnie inne dziecko. Codzienne ćwiczenia, terapia SI, zajęcia logopedyczne = otwarte i wciąż otwierające się dziecko na świat. Czy się boję? Póki nie myślę - nie. Staram się nie rozmyślać, co będzie później. Zwariowałabym od natłoku myśl. Cieszę się z każdego najmniejszego sukcesu jaki odniesie. Czasami jest to po prostu wypowiedziane przez nią zdanie podrzędnie złożone... Nie lękaj się i Ty... Odwagi, odrobiny pozytywnych myśli, a wszystko się ułoży. Życzę Ci tego.